ร่วมด้วยช่วยกัน...โดยชาวสยาม(ยุค 2552)
ณ เช้าวันหนึ่งที่บ้านหลังหนึ่งแถบชาญเมืองมี "บางสิ่ง" กำลังกดกริ่งเรียกเจ้าของบ้านแล้วเจ้าของบ้านก็ได้เดินออกมา ในสภาพที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น แล้วบทสนทนาของทั้งสองก็เริ่มขึ้น...
หวัดดี นายเป็นใคร มาหาเรามีธุระอะไร ?
เราคือ "ความยุติธรรม" ไง จำไม่ได้เหรอ
เฮ้ย เราเคยเจอกันมาแล้วเหรอ !
แน่สิ ตั้งแต่นายเกิดนั่นแหละ
เอ้าจริงดิ
แน่นอน เรารู้จักทุกคนแหละ
อา...แต่ทำไมเราไม่รู้จักนายเลยละ
เพราะเกือบทุกคนไม่อยากรู้จักเรานะสิ
ทำไมละ การผูกมิตรเป็นเรื่องที่ดีนี่นา
ก็นั่นน่ะสิ ทำไมก็ไม่รู้
แล้วคนที่รู้จักนายเนี่ยมีกี่คนเหรอ
น้อยมากเลยหละ...บางคนก็ตายไปเมื่อนานมาแล้ว...บ้างก็กำลังจะตาย...เฮ้อน่าเศร้า !
แต่ด้วยเหตุนี้แหละนะคือธุระของเรา
แล้วนายมีธุระอะไรเหรอ ? ถึงมาหาแต่เช้า
ก็นั่นแหละคนที่เค้ารู้จักฉันเค้าเป็นเพื่อนฉันเอง เค้ากำลังแย่เลยล่ะ นายช่วยเหลือเราด้วยได้ไหม ช่วยเพื่อนของฉัน
แล้วจะให้ช่วยยังไงล่ะ ?
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นนายคงช่วยเราได้แน่ เรายังไม่ได้คิดเลย ว่าจะช่วยเค้าอย่างไร แต่ไม่สำคัญว่าจะทำอย่างไร แต่เราต้องการคนที่จะอยู่ข้างพวกเรา
แล้วเพื่อนนายเป็นใครหล่ะ ?
เพื่อนเราชื่อ "คนดี" นายรู้จักเค้าไหม เค้าเป็นคนที่ดีและน่าเคารพมากนะ
เราไม่รู้จักอ่ะ
งั้นเหรอ แล้วนายตกลงจะช่วยเพื่อนเราหรือเปล่า ?
เอาไว้ก่อนนะ พอดีว่าเมื่อคืนนอนดึก สังสรรค์กับเพื่อนอยู่ เช้านี้เราเลย Hank น่ะ ขอกลับไปนอนต่อก่านดีกว่า แม่งจะออกมาทางปากแล้ว แล้วงานก็ยังไม่เสร็จเลย ต้องสะสางอีกนาน
เราคิดว่าไปที่อื่นเหอะ ถ้าไม่มีใครช่วย ก็เดินต่อไปเรื่อยๆเถอะนะ อย่าให้เรามาช่วยเลย พอดีเรายุ่งน่ะ
เอาล่ะขอตัวก่อนนะ
ณ เช้าวันหนึ่งที่บ้านหลังหนึ่งแถบชาญเมืองมี "บางสิ่ง" กำลังกดกริ่งเรียกเจ้าของบ้านแล้วเจ้าของบ้านก็ได้เดินออกมา ในสภาพที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น แล้วบทสนทนาของทั้งสองก็เริ่มขึ้น...
หวัดดี นายเป็นใคร มาหาเรามีธุระอะไร ?
เราคือ "ความยุติธรรม" ไง จำไม่ได้เหรอ
เฮ้ย เราเคยเจอกันมาแล้วเหรอ !
แน่สิ ตั้งแต่นายเกิดนั่นแหละ
เอ้าจริงดิ
แน่นอน เรารู้จักทุกคนแหละ
อา...แต่ทำไมเราไม่รู้จักนายเลยละ
เพราะเกือบทุกคนไม่อยากรู้จักเรานะสิ
ทำไมละ การผูกมิตรเป็นเรื่องที่ดีนี่นา
ก็นั่นน่ะสิ ทำไมก็ไม่รู้
แล้วคนที่รู้จักนายเนี่ยมีกี่คนเหรอ
น้อยมากเลยหละ...บางคนก็ตายไปเมื่อนานมาแล้ว...บ้างก็กำลังจะตาย...เฮ้อน่าเศร้า !
แต่ด้วยเหตุนี้แหละนะคือธุระของเรา
แล้วนายมีธุระอะไรเหรอ ? ถึงมาหาแต่เช้า
ก็นั่นแหละคนที่เค้ารู้จักฉันเค้าเป็นเพื่อนฉันเอง เค้ากำลังแย่เลยล่ะ นายช่วยเหลือเราด้วยได้ไหม ช่วยเพื่อนของฉัน
แล้วจะให้ช่วยยังไงล่ะ ?
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นนายคงช่วยเราได้แน่ เรายังไม่ได้คิดเลย ว่าจะช่วยเค้าอย่างไร แต่ไม่สำคัญว่าจะทำอย่างไร แต่เราต้องการคนที่จะอยู่ข้างพวกเรา
แล้วเพื่อนนายเป็นใครหล่ะ ?
เพื่อนเราชื่อ "คนดี" นายรู้จักเค้าไหม เค้าเป็นคนที่ดีและน่าเคารพมากนะ
เราไม่รู้จักอ่ะ
งั้นเหรอ แล้วนายตกลงจะช่วยเพื่อนเราหรือเปล่า ?
เอาไว้ก่อนนะ พอดีว่าเมื่อคืนนอนดึก สังสรรค์กับเพื่อนอยู่ เช้านี้เราเลย Hank น่ะ ขอกลับไปนอนต่อก่านดีกว่า แม่งจะออกมาทางปากแล้ว แล้วงานก็ยังไม่เสร็จเลย ต้องสะสางอีกนาน
เราคิดว่าไปที่อื่นเหอะ ถ้าไม่มีใครช่วย ก็เดินต่อไปเรื่อยๆเถอะนะ อย่าให้เรามาช่วยเลย พอดีเรายุ่งน่ะ
เอาล่ะขอตัวก่อนนะ
...
แล้วเจ้าของบ้านก็เดินกลับเข้าไปพร้อมกับปิดประตู...และต่อมาเพื่อนของ "ความยุติธรรม" ก็ได้ตายไป จากดินแดนแห่งนี้...
(ปล.อย่าลืมอ่านบทความก่อนหน้านี้ด้วยนะครับทั้งอาจารย์แรกและเหล่าผองเพื่อนทั้งหลาย บทความนี้แค่เขียนสนุกๆเท่านั้นแหละครับ)
ม่อน
ตอบลบม่อนช่าง "กล้า" นำเสนอสิ่งทดลองสิ่งนี้
สร้างสรรค์กับรูปแบบ แข็งแกร่งกับความคิด
แต่..เสี่ยงกับคนอ่านที่ยังคงเข้าใจความคิดของม่อนยาก
ไงก็ตาม ยังมีคนอ่านอีกส่วน สามารถเข้าใจม่อนได้
ปรัชญาคืองานศิลปะชิ้นหนึ่งเช่นกัน
ม่อนกำลังจะเป็นบัณฑิตทางปรัชญา กำลังจะเป็น "ปราชญ์"
ซึ่งพฤติกรรมของม่อน ขอยืนยันว่า "มาถูกทาง" แล้วน้องเอ๋ย
...เป็นแรงใจ โคตร ๆ...
อาจารย์แรก